De schreeuwende wenteltrap (Lockwood & Co #1) – Jonathan Stroud

De schreeuwende wenteltrap zag ik best vaak op Twitter langs komen, waardoor ik er erg benieuwd naar ben geworden. Toen ik gevraagd werd om mee te doen met de Blog tour ter ere van het tweede boek, De fluisterende schedel die pas is verschenen, zei ik meteen ja! Ik las het eerste deel in deze serie, De schreeuwende wenteltrap.

Overdag is er niets aan de hand. ’s Nachts komen kwade geesten tevoorschijn…
Het kleinste, meest ongeorganiseerde, maar zonder twijfel allerbeste bureau dat op geesten jaagt is Lockwood & Co. Medewerkers: de charismatische eigenaar Anthony Lockwood, boekenwurm George Cubbins en nieuwkomer Lucy Carlyle.
De drie staan voor hun moeilijkste klus tot nu toe. Het beruchte landgoed Combe Carey Hall moet geestvrij worden gemaakt. Geen van de vorige geestenjagers is ooit teruggekeerd. Anthony, Lucy en George moeten al hun talenten inzetten om te strijden tegen de geest van de Schreeuwende Wenteltrap en… om in leven te blijven.

Van te voren kon ik slecht inschatten of dit een jeugd of YA boek was. Niet dat het mij veel uitmaakte, aangezien ik beide genres graag lees. Als het een jeugdboek zou zijn, vroeg ik mij af of ik het ook eng zou vinden, aangezien ik op social media had gelezen dat veel mensen het boek eng vonden.
Al snel merkte ik dat het goed was dat ik dit boek overdag las en dat ik het ook best creepy vond. Vanaf de eerste bladzijde zat ik midden in het verhaal, want Lucy en Lockwood waren bezig met een zaak waarbij de bewoner van de trap is gevallen en vervolgens overleden is. Hierdoor leer je de wereld goed kennen, omdat er al een klein beetje informatie wordt gegeven over wat er precies met Engeland aan de hand is; kwade geesten terroriseren het hele land. Ik werd alleen wel een beetje afgeleid door de lange flashback die hierop volgde. Achteraf gezien kon ik dit wel waarderen, omdat je nu de personages (en dan vooral Lucy) goed leert kennen.

Het eerste deel van Lockwood & co heeft mij aangenaam verrast en ik verveelde mij geen moment tijdens het lezen. Ook ben ik blij dat ik het boek overdag las, want anders zou ik denk ik wel nachtmerries of slapeloze nachten hebben… Ik wist niet goed in welke tijd dit verhaal zich afspeelt, maar ik kreeg tijdens het lezen een ‘Oliver Twist’ vibe. Alles voelde oud, maar dat vond ik juist erg prettig. Dit paste ook enorm goed bij het verhaal, wat zo uitgebreid is geschreven waardoor ik het als een filmpje in mijn hoofd kon afspelen. Naast de nodige ‘engheid’ bevat het boek ook flink wat humor en moest ik opletten dat ik niet hardop in de metro zat te lachen. Ik kijk ontzettend uit naar het volgende boek!