Ik blijf bij mijn mening over Abigail Haas; zij is een ziek goede schrijfster. Met Bedrog heeft zij weer een bijzonder, heftig pareltje neergezet. (Pluspunt dat ik het boek in één dag uitlas.)
Oliver, Ethan en ik. Daar begon het allemaal mee.
Chloe ontmoet Ethan tijdens haar vakantiebaantje. Tegen al haar plannen in valt ze voor hem. Ethan is aardig en zorgzaam. Bij hem voelt ze zich veilig, in tegenstelling tot thuis. Dan ontmoet ze Oliver, Ethans oudere broer. Waar Ethan Chloe op haar gemak stelt, daagt Oliver haar door zijn ongewone vragen voortdurend uit.
Chloe doet haar uiterste best om Oliver te ontlopen – hij triggert iets in haar – maar er is geen ontkomen aan. Hun onstuimige relatie houdt ze angstvallig geheim voor Ethan, met verstrekkende gevolgen: een brand, een gewonde en een dode. Én de vraag wie van hen hier schuldig aan is…
Waar zal ik eens beginnen met mijn verhaal wat ik van het boek vind? Ik heb zoveel te zeggen, maar tegelijkertijd is dat ook zo lastig vanwege alle spoilers. Het is namelijk noodzakelijk om zo weinig mogelijk te weten over boeken van Abigail Haas, omdat dat de beste manier is om 100% van het boek te genieten.
Na Verraad, ook van Abigail Haas, wist ik dat ik meer van haar wilde lezen. Zij beschrijft de personages en de situaties zo intens, dat het onmogelijk is om niet van haar boek te houden.
De gebeurtenissen in Bedrog zijn bijna net zo heftig als in Verraad en hoewel ze wat dat betreft op elkaar lijken, is de rest van het verhaal totaal anders. In Bedrog gaat het over drie personages, twee broers en een meisje. Het einde is al heel snel duidelijk en wat er die vreselijke avond in grote lijnen gebeurde. In grote lijnen, want de échte details krijg je pas aan het einde van het boek te lezen. Hoewel ik na het lezen van Verraad al een klein beetje het trucje van Abigail Haas doorhad, waren er te veel momenten die mij shockeerde.
Het meest indrukwekkende moment vond ik, dat ik realiseerde waar het mis is gegaan met de personages. Goed, ik vond Ethan, Chloe en Oliver af een toe een beetje over de top, maar de grote verandering ging heel geleidelijk. Sommige keuzes of opmerkingen vond ik wel vreemd, maar de gedachte erachter klonk heel logisch, dus ik ging er in mee. Pas tegen het einde dacht ik ‘NEE!’, maar toen was het al te laat. De keuzes waren door de personages gemaakt en zij konden niet meer terug. Jij als lezer ook niet, want je krijgt spijt dat je sommige personages geloofde.
Dát is de kracht van Abigail Haas; je krijgt medelijden met zelfs de meest verknipte
psychopatenpersonages. ★★★★,5
Deze recensie x100.