Versplinterd – Dani Atkins

Een boek waar ik al heel lang naar uitkeek: Versplinterd. Op meerdere punten heeft dit boek mij aangenaam verrast!

Wat als je de kans krijgt om je leven over te doen? Vijf jaar geleden stortte Rachels wereld in toen bij een ongeluk haar beste vriend Jimmy overleed en zijzelf gewond raakte. Haar relatie met Matt overleefde de klap niet, ze verhuisde naar Londen en van haar dromen is niets terechtgekomen. Nu ziet ze de vriendengroep van vroeger weer voor het eerst bij een etentje omdat haar beste vriendin gaat trouwen. Als ze die avond Jimmy’s graf bezoekt, wordt ze overmand door hoofdpijn en raakt buiten bewustzijn. Als ze bijkomt, blijkt haar leven heel anders te zijn dan ze zich herinnert: het ongeluk van vijf jaar geleden is nooit gebeurd, zij en Matt zijn nog bij elkaar, en Jimmy leeft nog… Rachel kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn. Of is ‘bijna’ niet het goede woord…?

Hoofdpersoon Rachel is nog maar 18 jaar wanneer dit boek begint, waardoor het voor mij meteen anders aanvoelde. Ik was verrast dat de personages nog maar zo jong waren! In de eerste hoofdstukken leer je de vriendengroep van Rachel kennen en wat de onderlinge verbanden zijn. Wie vindt wie leuk? Meteen erna gebeurt er iets verschrikkelijks: het ongeluk waarin Jimmy overlijdt en Rachel zwaar gewond raakt. Daarna wordt er een tijdsprong van vijf jaar gemaakt. De overgang gaat soepel en je krijgt uitleg waarom de ‘nieuwe realiteit’ Rachel in het ziekenhuis is beland. Gedurende het verhaal, gaat Rachel op zoek naar herkenbare punten.

Wat ik erg realistisch aan dit verhaal vond, was dat Rachel de nieuwe realiteit, waarin Jimmy leeft, niet vertrouwd en op onderzoek uitgaat. Ik had verwacht dat zij die kans met beide handen zou aangrijpen en ze lang en gelukkig zouden leven. Het kwam meteen natuurlijker over en samen met Rachel gaan wij opzoek naar de waarheid. Dat brengt mij meteen naar het mooiste van dit boek: het einde. Totaal niet wat ik verwacht had en ook zeer verwarrend. Wat mijn mening over het einde is, dat je het eigenlijk zelf mag verzinnen. Wat is waar en wat niet? Wat ik ook allemaal bedacht, het einde is ontzettend mooi en had ik niet anders willen zien.

Vanaf het eerste moment zat ik helemaal in het verhaal en wilde ik niet stoppen met lezen. Het verhaal begint ontzettend tragisch, maar er  zijn ook voldoende momenten waarom ik moest lachen. Als ik dit boek in één woord zou moeten beschrijven zou ik ‘achtbaan’ zeggen. Versplinterd heeft leuke en vrolijke momenten, maar tegelijkertijd vraag je je ook dingen af en heb je ook medelijden met Rachel vanwege alle nare dingen die zij heeft meegemaakt.

Ontzettend bedankt voor de foto’s, Kim!