Lauren Oliver is een naam die ik vooral kende van de Delirium Amoris serie. Toen ik hoorde dat Paniek van haar vertaald werd, had ik het boek meteen op mijn TBR lijstje gezet. Een boek over een spel, waar heb ik dat eerder gehoord?
De inzet is hoog, maar de prijs die ze moeten betalen is vele malen hoger… Paniek is begonnen zoals zoveel dingen in Carp: omdat het zomer was en er niets anders te doen was. De regels zijn eenvoudig. Een dag na de diplomauitreiking vindt De Sprong plaats, waarna het spel de hele zomer lang doorgaat. En na de laatste uitdaging krijgt de winnaar de pot. Heather had nooit gedacht dat ze mee zou doen aan Paniek, het legendarische spel onder eindexamenkandidaten. Laat staan dat ze er compleet voor zou gaan. Maar voor ze het weet, zit ze er tot over haar oren in en ontdekt ze dat ze moediger is dan ze dacht. Dodge daarentegen twijfelt er geen seconde aan dat hij dit jaar Paniek gaat winnen. Hij wordt gedreven door een groot geheim en angst is hem vreemd. Maar hij weet niet dat er meer kandidaten rondlopen met een geheim. Kandidaten die net als hij er alles voor overhebben om te winnen…
Vanaf het eerste hoofdstuk, zat ik er helemaal in. Het verhaal bleef mij trekken, omdat ik erachter wilde komen wat de geheimen van Heather en Dodge waren. Gedurende het verhaal had ik geen idee waar het verhaal naar toe zou gaan. Natuurlijk wist ik dat aan het einde van het boek duidelijk zou worden, wie de winnaar van Paniek zou zijn, maar door de keuzes van de personages raakte ik vaak in de war. Dat past zo goed bij dit boek! De spelers van Paniek weten namelijk ook niet wij zij kunnen vertrouwen, wat hun volgende stap is in het spel en zelfs wat zij er voor over hebben om het spel te winnen. Vanwege dat verwarrende gevoel, voelde ik mij ook een deelnemer van Paniek. Ik vertrouwde geen enkele personage, aangezien ik dacht dat zij allemaal een eigen agenda hadden. Achteraf gezien, bleek weinig van mijn aannames echt te kloppen.
De hoofdstukken worden verteld vanuit het oogpunt van Dodge en Heather en hierdoor leer je dus dubbel zoveel mensen kennen, omdat zij allebei verschillende levens hebben en in eerste instantie ook geen vrienden zijn. Dat vond ik soms heel verwarrend. Welke personages waren belangrijk? Voor én achternaam werden genoemd en veel namen leken er ook best op elkaar. Vaak bladderde ik terug om zeker te weten of ik wel de juiste naam bij de juiste verhaallijn in mijn hoofd had.
Als ik een top 5 zou maken van boeken die niet voorspelbaar zijn, staan Paniek zeker hoog in dit lijstje. Soms gebeurden er dingen in het boek waar ik veel vraagtekens bij had, maar later in het boek kwam deze verhaallijn terug met uitleg terug. Alles zat goed in elkaar en werd uitgelegd wanneer dat van toepassing was. Soms wist je vanwege Dodge meer over het spel dan Heather (soms ook andersom), wat leuk om te lezen was.
Het einde viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen. Alles was klaar en afgerond, wat het spel betreft. Ik had nog graag meer willen weten over hoe het met Heather zou gaan in de toekomst. Meer zekerheid willen krijgen, maar aan de andere kant past dat ook precies bij het verhaal: je weet nooit wat er gaat gebeuren…
Patricia zegt
Hmm klinkt erg goed. Ik zet hem op mijn wishlist
Emmy zegt
Ik ben echt belachelijk nieuwsgierig naar dit boek! 🙂
Ellis zegt
Klinkt heel goed! Heb zin om er in te beginnen xd
Lieke zegt
Ik ben nog steeds zo nieuwsgierig naar dit boek! Heb er al een hoop verschillende meningen over gelezen :3