Onvoorwaardelijk – Colleen Hoover

Het moment dat ik mij realiseerde dat ik fan was van Colleen Hoover, was tijdens het lezen van Sterrenhemel. Ik had nog nooit iets anders van haar gelezen, maar ik wist vanaf dat moment, dat zij voortaan één van mijn favoriete auteurs zou zijn. Dat voelde ook zo voor Onvoorwaardelijk. 

Als Tate haar nieuwe buurman Miles ontmoet weet ze zeker dat het geen liefde op het eerste gezicht is. Zelfs ‘vrienden’ is een groot woord. Het enige wat ze gemeen hebben, is een ongekende wederzijdse aantrekkingskracht. Miles wil geen liefde, Tate heeft geen tijd voor liefde, dus blijft over: seks. Miles heeft wel twee voorwaarden waar Tate zich aan moet houden: geen vragen over het verleden en geen verwachtingen voor de toekomst. Kan Tate dit volhouden? En wat houdt Miles voor haar verborgen?

Het verhaal is gesplitst in het heden en verleden. Het eerste wordt verteld vanuit het oogpunt van Tate, die bij haar broer intrekt en de eerste avond een dronken Miles tegenkomt. Miles leren wij kennen als de romantische, optimistische, verliefde jongen zes jaar vóór het verhaal van Tate. Door de magische schrijfstijl van Colleen Hoover, viel ik als een blog voor Miles en kon mij niet indenken wat voor verschrikkelijks er is gebeurt waardoor hij zo veranderd is. Na het dicht slaan van Onvoorwaardelijk kon ik maar aan één ding denken en dat was aan het leven van Miles. Ik vond het zo bijzonder hoe de schrijfster het verschil van Miles uit het heden en verleden duidelijk kon maken, alleen door de opmaak al.
 Ik moest aan Tate best wennen, aangezien zij best bijdehand is en vol zelfvertrouwen zit. Heel anders dus dan veel andere vrouwelijke new adult hoofdpersonen. Tate stond behoorlijk haar mannetje tegenover de beschadigde Miles.
Naast de openbaring van de nare gebeurtenis uit het leven van Miles, gebeurde er eigenlijk niet veel in dit verhaal. Het kabbelde wat voort, maar dat vond ik eigenlijk wel prima. Het is niets voor niets een new adult boek!
 Wat ik wel wat jammer vond, was dat het echt alleen om ‘Tate die verliefd wordt op Miles’ ging. Haar werk als zuster in het ziekenhuis of haar vrienden van de opleiding worden wel genoemd, maar verder speelt het geen rol in het verhaal. Van mij had dit wel iets meer naar voren mogen komen. Maar aan de andere kant voelde Onvoorwaardelijk alsof het nu om de man (Miles) ging, in plaats van al die new adult boeken waar de vrouw het belangrijkst is. Dat vond ik verfrissend en ik denk dat mede hierdoor het verhaal en de personages zo zijn blijven hangen.