In maart 2016 las ik Finding It, het derde deel (maar prima los te lezen) uit de Losing It serie. Nu vond ik het tijd om ook het eerste boek van Cora Carmack te lezen.
Bliss Edwards is bijna afgestudeerd en heeft ‘het’ als enige in haar vriendenkring nog niet gedaan. Ze vindt dat daar maar eens een eind aan moet komen en de simpelste methode lijkt haar een onenightstand. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Eindelijk met een aantrekkelijke jongen in bed beland, raakt Bliss in paniek en gaat ze ervandoor. Alsof dat nog niet gênant genoeg is: als ze het lokaal van de nieuwe docent drama inloopt, herkent ze de man die ze acht uur eerder achterliet in haar bed…
Ik moet bekennen dat ik van te voren best huiverig was, vooral het hele ‘losing it’ gebeuren. Ik had verwacht dat hoofdpersoon Bliss enorm oppervlakkig en bitcherig zou zijn, omdat ze het hele gebeuren zo belangrijk vond. Misschien dat het daarom een poos duurde voordat ik het boek oppakte en begon in het derde deel, Finding It. Dát boek viel mij zo mee (sterker nog, ik hield ervan) dat ik ook besloot om Bliss een kans te geven. Ik kende haar al een beetje door Finding It en vond het erg tof om haar in Losing It beter te leren kennen. Zij is niet zo losbandig als Kelsey en zelfs ook erg braaf. Dat vond ik niet erg en hoewel het verhaal zeer voorspellend was, las het lekker weg. Het Losing It is zo’n boek dat ik lees zonder veel te hoeven nadenken en gewoon lekker genieten van de schrijfstijl en de personages.
De instant love tussen Garrick en Bliss vond ik fantastisch en hilarisch. Met New Adult boeken weet je vaak gewoon al hoe het verhaal gaat eindigen, maar ik moet toegeven dat het toch anders was dan ik had gedacht. Ik moest zo lachen hoe kat Hamlet in het leven van Bliss kwam en vooral ook de reden waarom. Zulke momenten waren echt hilarisch!
In Finding It was het verhaal wat heftiger en diepzinniger, iets wat ik tijdens het lezen van Losing It toch mistte. Nu ik deze recensie schrijf, valt dat gevoel wel mee en voel ik mij gewoon heel blij en verliefd op Losing it. Niet alle boeken hoeven een heftig thema te hebben, toch?
Ik genoot van alle bladzijdes, maar van mij had het wel allemaal uitgebreider en langer gemogen. Zeker het epiloog had wat mij betreft 100 bladzijdes langer mogen zijn.
Thyrze zegt
Deze serie is leeuk <3