Het Godinnenoffer (Goddess Test #3) – Aimee Carter

Na de cliffhanger van het tweede deel, zat ik vol spanning te wachten op Het Godinnenoffer. Ik was samen met Kate in shock en kon het einde niet geloven! Het derde deel begint maar een paar maanden later na de cliffhanger en je waant je meteen midden in de oorlog tussen Kronos en de Goden.

Sommige keuzes zijn onmogelijk te maken… Kate is eindelijk koningin van de onderwereld, naast Henry, op wie ze nog steeds stapelverliefd is. Maar lang duurt haar geluk niet. Na het verraad van Ava wordt ze door de jaloerse godin Calliope ontvoerd en negen maanden gevangen gehouden. Calliope heeft het op haar ongeboren kind voorzien – en Kate staat machteloos… Dan bemoeit Kronos zelf zich ermee en plaatst haar voor een verschrikkelijk dilemma. Als Kate zijn geliefde wordt, mag ze haar zoontje houden, maar zal hij evengoed de hele raad, inclusief Henry, ombrengen. Weigert ze, dan zal Kronos álles vernietigen: mensen én goden. Met het lot van de hele wereld in haar hand moet Kate een manier zien te vinden om Kronos te weerstaan. Zelfs als ze daarvoor de hoogste prijs zal moeten betalen…

Ik irriteerde mij aan het vele reizen en het twijfelen van Kate. Dan moest ze weer naar Henry of naar Kronos of weer terug naar Henry en natuurlijk niet de baby vergeten. Ze wil hiervoor alles doen, maar het verwarde mij, wat wil ze nou precies? Het kwam allemaal zo tegenstrijdig over. Op dit punt valt het boek een beetje tegen, ik wist niet precies wat ik er van kon verwachten, maar ik had wel meer peper in de bips van Kate willen zien.Ongeveer na 150 pagina’s begon het boek wat meer vaart te krijgen en werd het zelfs wat spannender.

Het einde vond ik erg mooi, maar toch ook wel een beetje jammer. Het hele boek zit je te wachten op ‘De Grote Oorlog’, en leeft het einde de opbouw erna toe niet na.
Van alle boeken in de trilogie, vind ik dit de minst leuke. Toch ondanks alle minpuntjes, kon ik ervan genieten. De Godenwereld vind ik ontzettend leuk en er gebeuren ook een paar onverwachte dingen (vooral tegen het einde!), wat mij gelukkig en verdrietig tegelijk maakte.
May the Gods be ever in your favor…