‘Duizend stukjes van jou’ staat zo ontzettend lang in mijn kast, dat ik van de week besloot om dit boek eindelijk op te pakken. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik dit niet eerder heb gedaan.
De ouders van Marguerite Caine zijn beroemde baanbrekende wetenschappers. Hun laatste uitvinding? De Vuurvogel, een apparaatje waarmee je tussen verschillende dimensies kunt reizen en het lichaam kunt overnemen van je andere ik in een parallel universum. Het klinkt als sciencefiction, maar voor Marguerite is het realiteit. Helemaal wanneer haar vader wordt vermoord en de moordenaar – de briljante onderzoeksassistent Paul – naar een andere dimensie vlucht. Ze twijfelt geen moment en gaat achter hem aan…
In de dimensies waarin ze terechtkomt – futuristisch Londen, keizerlijk Rusland, een wereld die grotendeels onder water staat – komt ze verschillende versies tegen van Paul en gaat ze steeds sterker in zijn onschuld geloven. Stukje bij beetje ontdekt ze dat de waarheid over haar vaders dood beangstigender is dan ze ooit had kunnen denken…
Als lezer wordt je meteen middenin alle actie gegooid. Dat had ik niet verwacht en het voelde een beetje als een klap in mijn gezicht. Er wordt ook meteen veel informatie verteld over de dimensies en over wat er eerder gebeurde. Al snel vorm je een mening, ook doordat je nog niet veel specifieke informatie over de gebeurtenissen weet.
Ik ben dol op verhalen over dimensies en tijdreizen (Fringe is één van mijn favoriete series), maar het was misschien wat veel. Ik ben van mening dat deze verhalen echt goed neer gezet moet worden om geloofwaardig over te komen en dat gevoel had ik in het begin van ‘Duizend stukjes van jou’ niet. Het verhaal voelde, door alle informatie wat zwaar aan en ik kon mij niet voorstellen dat ik ooit van dit boek zou houden.
Na de tweede dimensie veranderde compleet. Marguerite kwam terecht in Rusland. Ik wil hier niet te veel over vertellen, omdat ik vind dat je dat zelf moet ervaren, maar WAT WAS DAT TOF! Ik hield er zelfs zoveel van, dat ik niet wilde dat Marguerite daar wegging (Oké, door een bepaalde gebeurtenis wel een beetje…). Daarom hoop ik nu dat Claudia Gray nog een boek over deze dimensie gaat schrijven, want ik wil meer.
Na deze Russische dimensie zat ik midden in het verhaal en ook de dimensies die hierop volgde vond ik fantastisch. Ik denk nu ook dat ik het begin anders zal ervaren.
Wat mij verbaasde was het einde. Niet de plottwist, die zag ik vanaf de eerste bladzijden al aankomen. Nee, het mooie, passende einde. Niet veel eerste delen hebben een goed aflopend einde. Ik voelde mij content na het dichtslaan van ‘Duizend stukjes van jou’. Het was fijn en vernieuwend, maar omdat ik weet dat er nog twee delen volgen wilde ik eigenlijk gewoon verder met het volgende deel. Gelukkig ligt deel twee al klaar!
Ik heb nu echt een beetje een leesdip en ik denk dat het pas over gaat zodra ik het tweede deel van de Firebird serie ga oppakken. ★★★★
Paula | Mustmag.nl zegt
Zo leuk dat je dit boek nu hebt gelezen! Het is echt een van mijn favoriete series ooit. Deel 2 is ook fantastisch, maar deel 3 slaat alles. Hopelijk vind je die net zo tof 🙂
Joost (NerdyGeekyFanboy) zegt
Oeh, ik moet ook echt eens verder met deze serie! Deel 1 jaren geleden gelezen en de rest ligt al klaar om gelezen te worden, maar heb er nog geen tijd voor gehad. Snel maar toch eens doen!