Het is jaren geleden dat ik voor het eerst kennismaakte met de Sookie Stackhouse boeken van Charlaine Harris. Ik was in Amerika en de televisie serie True Blood, waar de boeken op gebaseerd zijn, vond ik wel aardig. Ik nam het eerste deel mee, omdat de serie nog niet vertaald was in het Nederlands. Niet veel later verscheen het eerste deel, Date met de dood, dus ik ben meteen overgestapt op het Nederlands.
Sookie Stackhouse is een serveerster met een speciale gave ze kan gedachten lezen wat soms heel vermoeiend is en soms heel erg van pas komt. Alleen bij Bill Compton, de nieuwkomer in het dorp op wie ze halsoverkop verliefd wordt, wil het niet lukken, terwijl ze juist over hém meer te weten zou willen komen. Ook al omdat hij er een griezelig stel vrienden op na houdt.
Als een van Sookies collegas wordt vermoord, kijkt iedereen dezelfde kant op. Naar Bill. Er wordt zelfs gefluisterd dat Sookie wel eens zijn volgende slachtoffer zou kunnen worden. Want alle betrokkenen is één ding duidelijk: Bill Compton is een man met duistere geheimen.
Ik heb inmiddels dit boek meerdere malen gelezen, maar het boek wordt er niet minder leuk uit. Aangezien het eerste True Blood seizoen enorm veel op het eerste boek lijkt, werd ik al snel dol op beide series. Wat de televisie serie betreft duurde het niet heel lang voor deze liefde over was, maar bij de boekenserie hield ik het vol. Hoewel er op dit moment ‘maar’ 10 boeken uit de serie vertaald zijn en het nog maar de vraag is of de andere boeken nog vertaald worden, besloot ik dat 2016 het jaar is dat ik eindelijk alle (vertaalde) boeken lees. Sommige zal ik herlezen en de laatste paar voor de eerste keer open slaan.
Toen ik voor de honderdste keer in ‘Date met de dood’ van Charlaine Harris begon, voelde het weer vertrouwd. Ik zat meteen in de vampieren wereld en leefde mee met Sookie die (voor mij voor de zoveelste keer) verschrikkelijke dingen moest meemaken. Hoewel ik het nog steeds prettig vond om het boek te lezen, merkte ik wel dat ik nu anders naar het verhaal kijk. Ik ben niet meer jonger dan Sookie, maar even oud. Ze staat niet meer op een voetstuk, aangezien ik altijd vond dat Sookie volwassen beslissingen maakte. Mijn leessmaak verandert en ik merk dat naarmate ik ouder word en hierdoor meer levenservaring krijg, anders kijk naar bepaalde beslissingen die personages maken. Ik vond het vroeger ontzettend stoer dat Sookie het tegen twee bloeddieven opnam en nu vind ik dat alleen maar dom van haar.
Begrijp mij niet verkeerd, ik ben nog steeds super gek op ‘Date met de dood’ en ik zal het boek echt niet lager dan vier sterren geven. Ik kijk uit naar de andere boeken, vooral diegene die ik nog niet gelezen heb.
Merken jullie dat jullie soms ook dat je ouder wordt en anders tegen bepaalde zaken in boeken aankijkt?
Soms wel. Mij valt het echter vooral op dat ik heel andere boeken ben gaan lezen naarmate ik ouder werd. Oh en deze recensie doet me er weer bij stilstaan dat het al ontzettend lang geleden is sinds ik deze serie nog is heb herlezen. Ik heb ze volledig in het Engels in de kast staan maar geen schrik … deze reactie blijft volledig spoiler free. 🙂
Ik herlees boeken eigenlijk bijna nooit, dus kan niet zeggen of mijn mening over eenzelfde verhaal echt helemaal veranderd. Kan me wel voorstellen dat je nu anders tegen de zaken aankijkt dan een aantal jaren terug. Maakt ’t stiekem dan ook wel weer interessant, toch?