Het boek Cinder kocht ik jaren geleden op het Boekenfestijn, toen het nog een paperback was, uitgegeven door een andere uitgever dan Blossom Books. Nu ik The Lunar Chronicles serie compleet heb, vond ik het weleens tijd om het boek te gaan lezen.
Mensen en androïden leven samen in de grauwe straten van Nieuw Peking. Een dodelijke plaag houdt lelijk huis onder de bevolking. Vanuit de ruimte kijken de meedogenloze maanmensen toe, hun kans afwachtend. Niemand weet dat het lot van de aarde afhangt van één meisje Cinder, een getalenteerde monteur, is een cyborg. Ze is een tweederangsburger met een mysterieus verleden, beschimpt door haar stiefmoeder en beschuldigd van de ziekte van haar stiefzus. Maar als prins Kai in haar leven verschijnt, bevindt ze zich plots in het midden van een intergalactische strijd. Verscheurd door de keuze tussen plicht en vrijheid, loyaliteit en verraad, moet Cinder eerst de geheimen uit haar verleden achterhalen om de toekomst van haar wereld te kunnen beschermen.
Ik wist dat ik Cinder supertof zou vinden. Mijn sprookjes zijn echt mijn ding. Robots en androïden? Yes, please! Een knappe prins waar iedereen verliefd op wordt? Smelt! Maar toch lukte het mij niet. En ik probeerde het echt! Voorlezen aan mijn vriendinnen zorgde er niet voor dat ik hun enthousiasme overnam. Ook het lezen van de paperback en eboek haalde mij niet over om Cinder tof te vinden. Wat mij dan wel overhaalde? Het Marissa Meyer event, wanneer zij in maart Nederland bezoekt.
Ik besloot dat ik niet zo moest zeuren en dat ik gewoon eens verder moest lezen dan het eerste hoofdstuk, dat ik inmiddels al zeker drie keer had lezen. Misschien trok het verhaal mij verder in het boek wel. En dat was ook zo.
Na het stuk dat ik al een aantal keer had gelezen, kwam ik goed in het verhaal. Het leek inderdaad op Assepoester, maar dan wat stoerder. Assepoester was nooit mijn favoriete prinses, maar Cinder is echt de stoerste cyborg ever!
Haar verhaal en de hoop die zij voelt om ooit vrij te komen van haar stiefmoeder was bijna ontroerend en ik had het echt met haar te doen op bepaalde momenten. Zeker op het einde, maar aangezien er nog een aantal boeken in de The Lunar Chronicles zitten, heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt.
Naast Cinder had ik nog een favoriet personage, namelijk Levana. Deze koningin is op zo’n bijzondere manier geschreven dat zelf ik als lezer best bang voor haar werd. Mijn hemel, dat wordt nog wat als ik haar boek ga lezen!
Ik had begrepen van mijn vriendinnen dat de serie nog beter en leuker gaat worden. Daar kijk ik nu al naar uit! ★★★★
Deze serie wordt alleen maar beter <3