Een boek waar ik al meer dan een jaar naar uitkeek: Wolfsbloed. De datum dat Wolfsbloed uit zou komen, werd een aantal keer verschoven, dus toen ik hoorde dat ik mee mocht doen met de blogtournee was ik echt heel blij.
Eveline is in gevaar. Haar ontwaakte gaven maken haar tot loslopend wild voor geesten, demonen en het duistere genootschap de Broeders van Belial. Ze moet haar oude leven achter zich laten. Weg van Cleo. Weg van Azer. Ze reist af naar Parijs, waar ze terechtkomt in een huis met andere Wachters. Eindelijk heeft ze een plek waar ze veilig is en waar ze zal leren hoe ze haar nieuwe krachten moet gebruiken.
Maar ze voelt zich verscheurd: kiest ze voor zichzelf of moet ze op zoek gaan naar haar moeder, die op een foto staat met de Broeders van Belial? Als in de krochten van de romantische lichtstad een duivelse strijd ontbrandt tussen goed en kwaad, blijkt meer dan ooit dat ze, ver weg van haar vrienden, geheel op zichzelf is aangewezen. Wie kan ze echt vertrouwen? Tijdens een confrontatie met haar grootste vijand wordt Eveline voor een levensgevaarlijk dilemma gesteld.
Sevenster, de titel van het eerste boek, was makkelijk af te leiden van het verhaal, omdat het de achternaam van Eveline is. Wolfsbloed vond ik lastiger te achterhalen, maar de reden achter de titel werd echt létterlijk in het verhaal genoemd. Ik vond dit een leuk extraatje, omdat je dan weet waarom Alexandra voor de titel gekozen heeft.
Vorig jaar rond deze tijd las ik Sevenster en even was ik bang dat ik niet meer zou weten waar dat boek over ging. Gelukkig gaat Wolfsbloed vrijwel meteen verder en krijg je ook nog kort mee wat er aan het einde van het eerste deel gebeurde door middel van een droom. Het werkte perfect, want ik zat meteen weet in het verhaal.
Net zoals bij Sevenster, verbaasde ik mij over hoofdpersoon Eveline. Zij komt zo volwassen over, zeker als je nagaat wat zij meemaakt.
De schrijfstijl van Alexandra Penrhyn Lowe is zo verslavend, dat je niet wil stoppen met lezen. Daarnaast kon ik Eveline en alle gebeurtenissen heel makkelijk voor mij zien, alsof zij echt bestonden! Het nadeel hiervan dat ik soms best wel schrok van alle gruwelijkheden die in dit boek beschreven worden! Eveline is nog maar 14 jaar oud, maar ze gaat zo goed ermee om dat ze geesten kan zien! Ik zou echt doodsbang zijn.
Het einde kan ik gewoon niet beschrijven. Niet alleen vanwege spoilers, het is immers een tweede deel, maar ook vanwege de bekendmaking op het einde. Ik geloof dat niemand dat einde van Wolfsbloed aan ziet komen. Ik zelf was ook behoorlijk in shock. Op een geven moment heb ik zelf hardop ‘NEEEEEEE!’ geroepen. Na de grote gebeurtenis, gebeurde er nog iets ‘kleins’ helemaal aan het einde van het boek. Dat had ik wel aan moeten zien komen, maar ik was zo in de war hoeveel er was gebeurt in Wolfsbloed, dat ik er eigenlijk niet bij stil stond. Ik hoop echt zo dat er snel een vervolg komt, want ik geloof dat ik niet kan en wil wachten!
Nieuwsgierig naar het boek? Klik dan hier!
Ik had precies hetzelfde met t einde! Ik heb wel 1x een vermoeden gehad, maar dat liet ik snel varen omdat ik t eigenlijk niet kon geloven. Er mag niet weer 2 jaar tussenzitten voor het volgende boek uit komt!
Oeps ik moet deel 1 nog lezen.
Echt een goed boek is dit! Ik heb toevallig vandaag ook een recensie ervan op mijn blog. 🙂