Val en Verlossing heeft lang moeten wachten om gelezen te worden. Was dit boek een ‘save the best for last’?
In het laatste deel van de Grisha-trilogie van bestsellerauteur Leigh Bardugo komt de strijd tussen Alina en de Duisterling tot een daverend einde. Nu de Duisterling aan de macht is, kan Alina Ravka alleen nog redden als ze de vuurvogel vindt. Ze moet oude rivalen vergeven, nieuwe bondgenootschappen sluiten en alles op alles zetten om de laatste versterker te vinden.
Schim en Schaduw, het eerste deel van de Grisha trilogie is één van mijn favoriete YA fantasy’s. Meerdere keren gelezen, maar ik blijf het een ontzettend goed en fijn verhaal vinden. Toch duurde het even voordat ik deel 2 (en daarna deel 3) heb opgepakt. Ergens was ik bang dat het zou tegenvallen. Het tweede deel, Dreiging en Duisternis viel ook een beetje tegen. Ik wilde meteen Val en Verlossing lezen, maar na een paar bladzijden kwam ik echt niet in het verhaal.
Door de Netflix serie wilde ik het toch nog één keer proberen. Ik koos nu alleen voor een luisterboek, wat fijn was tijdens het verhuizen. Als ik het verhaal niets zou vinden, kon ik mij focussen op het opruimen van spullen.
Maar na een paar hoofdstukken zat ik opeens in het verhaal en begon ik het oprecht te waarderen.
Goed, het duurde echt wel eventjes voor ik de smaak te pakken had, pas toen het niet meer over ‘de tunnel’ ging, maar het was gewoon weer fijn. Ik kreeg het zelfde warme gevoel, wat ik ook altijd krijg als ik Schim en Schaduw lees.
Wat ik zo sterk vind aan de Grisha boeken, is dat de wereld echt fantastisch is beschreven. Je waant je in Russische sferen met alle namen van personages, steden en landschappen. Ik geloof alles meteen en zou nog veel meer willen lezen over de Heiligen.
Het nadeel vind ik dat de rode draad en bekende personages uit de vorige delen inmiddels wat waren weggezakt bij mij. Ik had er niet altijd veel gevoel bij als er nare dingen gebeurden. Misschien had ik beter de serie achter elkaar kunnen lezen en bleef ik na het einde met een gebroken hart achter, wat ik nu een beetje vond tegenvallen.
De serie begon zo verschrikkelijk goed en sterk, die elementen kwamen ook echt wel terug in Val en Verlossing. Door de plottwist hoopte ik ook dat de serie zou eindigen met een knal maar dat viel echt enorm tegen. Het was enorm zoetsappig, wat ik niet per se vond passen bij de rode draad van de serie. Misschien ook wel beter want door het blijvende, warme gevoel, kreeg ik wel ontzettend veel zin om meteen door te gaan met List en Leugens, de spin-off serie.
Een sterk laatste deel van de Grisha serie, maar het einde van Val en Verlossing vond ik te schattig naar mijn mening. Toch heb ik enorm veel zin in de Netflix serie!
Ik hoor van veel mensen dat zij De Kraaien spin-off beter vonden. Hebben jullie deze serie ook gelezen? Vonden jullie de Grisha of De Kraaien beter? Ik hoor graag jullie mening over deze boeken!
Geef een reactie