The Maze Runner (2014)

Nadat ik De Labyrintrenner uit las, kon ik natuurlijk niet wachten op de film! Samen met beste vriendin Marjolijn, ben ik naar de bioscoop gegaan. Met een dubbel gevoel, liep ik na The Maze Runner de bioscoop uit.
Het dubbele gevoel kwam doordat ik het boek had gelezen, door de vele verschillen tussen het boek en de film vond ik de film tegenvallen. Maar ik wist dat als ik het boek niet had gelezen, dat ik de film geweldig zou vinden. Vandaar dat ik de film beoordeel op de film zelf (samen met vriend Jelle) en een stukje over het verschil tussen boek en film.

De film
Esmee: Ik vond het echt spannend om deze film te gaan bekijken. Het boek vond ik echt super en ik verwachtte daarom veel van The Maze Runner. Tijdens de film zat ik vaak met mijn handen op mijn wangen van de spanning. Best gek, aangezien ik wist wat er ging gebeuren. Er gebeurde ontzettend veel en snel na elkaar, waardoor je je geen moment verveelde. Het ene shockerende moment, na het andere. Echt heerlijk.
Ik kon voor mijn doen, erg goed mijn aandacht erbij houden en raakte geen moment afgeleid. Ik was een Glader en voelde mij mede verantwoordelijk voor al die jongens in het labyrint.
Ik vond de jongens goed gecast, maar Teresa vond ik een beetje zeurderig overkomen, misschien door het mondje wat ala Bella open hing. Gally vond ik echt leuk, net zoals Minho en Newt.
Het mooie van de film vond ik dat je net zo weinig weet als Thomas. Samen met hem verken je de wereld van hét labyrint en leer je samen de verschrikkelijke dingen kennen.
Jelle: Yes, ik ben ook meegegaan naar de film The Maze Runner. En daardoor heb ik er ook een mening over. Ik heb meerdere keren gehoord dat het boek geweldig was, dus ik was benieuwd wat er dan allemaal zo spannend was. Na wat popcorn op mijn schoot, twee giechelende meiden naast me, kon de film beginnen.
De film bouwde leuk op en begon met een uitleg over hoe en wat er allemaal was gebeurd tot nu toe. Het doolhof wordt erg mystiek neergezet en tot het tweede deel van de film weet je niet precies wat er allemaal in rondloopt. De karakters vond ik allemaal een beetje straightforward, de één heeft leiding, de ander is een vechtersbaas, andere fungeren als wat hulpjes enzovoort. Het tempo van de film was best wel lekker hoog, zodat je snel wist wat er aan de hand was en waar de film naar toe wilde. Er waren gelukkig geen scenes met romantiek, want als ik even terugdenk aan andere films waar ik heen moest (ahum, Twilight…brrr), was dat allemaal vreselijk.
Ik merkte tijdens het kijken dat ik wel nieuwsgierig was naar wat de clue nou precies was. Wat is het doolhof? Waarom zitten ze daar? Gelukkig werden mijn vragen enigszins beantwoord en blijkbaar was dit eerste deel allemaal maar het tipje van de ijsberg. Kortom: zeker geen onaangename film die je makkelijk bekijkt wanneer je samen een leuk avondje wil hebben. Het is geen diepgaande film, maar beter dan andere ‘young adult action chickflicks’. Gewoon een keertje kijken en/of lezen dus!
(Bron: Pathé)

Het boek VS de film
Normaal gesproken kijk ik liever eerst de film en daarna lees ik het boek. Dit doe ik, omdat ik weet dat 1: het boek altijd beter is en 2: ik de film dan niet kan vergelijken met het boek en dat ik de film vaak ook leuk ga vinden.
Zoals bij The Host en Beautiful Creatures. De laatste was ontzettend anders, maar ik kon er toch van genieten.
In dit geval las ik eerst het boek en had dat misschien niet kunnen doen.
Vanaf het begin zag ik verschillen met het boek: de Griever die Thomas in de box soort van aanviel, de Grievers zelf, regen, het medicijn en de verandering die daar bij hoort en ga zo maar door. Het lijken kleine dingen, maar in het boek werden ze juist als belangrijk beschouwd. Ik snap echt wel dat er bepaalde dingen worden weggelaten, maar als je het plot (de tekeningen en de code) veranderd, dan is dat niet cool. Zelfs het einde was totaal anders, al was de rode draad (het échte einde) wel hetzelfde. Het werd alleen op een andere manier gebracht.
‘Dit gebeurt niet in het boek’ was een zin die ik vaak tegen Marjolijn fluisterde.
(Bron: Pathé)

Het is niet zo dat ik niet genoot The Maze Runner, want dat deed ik wel. Ik vond het alleen tegenvallen, vergeleken met het boek die ik zo leuk vond. Ik geef daarom deze film vier sterren. Ik wilde hem eerst drie sterren geven voor een slechte boekverfilming van een geweldig boek, maar toch ook vier en een halve ster omdat ik de film echt gaaf zou vinden, als ik het boek niet gelezen had.