Misschien ooit – Colleen Hoover

Een aantal weken geleden kreeg ik een mailtje van uitgeverij Z&K of ik een quote wilde aanleveren voor het nieuwe boek van Colleen Hoover, mijn favoriete New Adult schrijfster. Ik twijfelde geen moment en begon in het boek.  

Er zijn van die momenten dat het leven niet doet wat je wilt. Daar kan de 22-jarige Sydney over meepraten. Ze heeft het allemaal:
een studie, een baan en een leuke vriend.
Tot laatstgenoemde vreemdgaat. Ja, je hoort het goed: hij doet het met een of andere bimbo. Dat is dus einde relatie. Punt.
Hoewel Sydneys hart gebroken is, raakt ze al snel in de ban van haar buurman, Ridge, die ’s avonds op zijn balkon gitaar speelt. Ze kan haar ogen niet van hem afhouden als hij zo gepassioneerd muziek maakt. Wanneer ze met elkaar in contact komen, klikt het onmiddellijk. Maar Ridge heeft al een vriendin: Maggie. Het kan dus niets worden tussen hem en Sydney. Of misschien toch, ooit?

Soms heb ik een boek in mijn handen en dan weet ik na een aantal hoofdstukken dat ik van dat boek ga houden en het vijf sterren ga geven. Misschien ooit van Colleen Hoover is zo’n boek. Onvoorwaardelijk vond ik wat tegenvallen, dus was in het begin wat huiverig om aan Misschien ooit te beginnen. Hoewel het boek niet heel erg fijn (voor hoofdpersoon Sydney) begon, moest ik wel erg lachen om de eerste zin; ‘Ik gaf een meisje botweg een stomp in het gezicht.’ Ik was meteen geïntrigeerd. Waarom begon het boek met deze zin en waarom kreeg dat meisje en stomp? Ik las verder en viel steeds meer voor dit nieuwe Colleen Hoover boek.

Er waren een aantal scenes die mij erg verbaasde. Iets wat niemand verwacht als je dit boek begint met lezen en iets wat ik hier niet ga noemen. Het staat denk ik expres niet in de flaptekst en het beste is, naar mijn mening, dit te ervaren als je het boek voor de eerste keer leest. Een bijzondere wending, wat heel het verhaal voor mij in een ander daglicht zette. Ik vond het heerlijk.
Wat ik ook erg fijn vond, was de humor van Colleen Hoover. Iets wat ik een beetje had gemist in Onvoorwaardelijk. Er waren een aantal momenten, vooral als Warren in de scene voorkwam, dat ik hardop moest lachen. Iets met practical jokes en een jurk. Serieus, soms rolden de tranen over mijn wangen. Niet alleen wat humor betreft. Colleen Hoover zou niet mijn favoriete auteur zijn als zij niet met emoties van de lezer zou spelen. Lachen en huilen (van verdriet) zaten soms akelig dicht op elkaar, soms in hetzelfde hoofdstuk.

Als ik naar alle personages kijk, kan ik er geen opnoemen die ik minder of niet leuk vond. Sydney en Ridge waren natuurlijk erg romantisch samen, maar ik denk dat ik Warren het geweldigst vond. Zijn humor, maar ook zijn gedrevenheid om voor zijn vrienden op te maken gaven mij kippenvel. Ik wil graag dat Maggie, Warren, Bridgette, Brennan (en misschien zelfs Tori & Hunter) gewoon een eigen boek en verhaal krijgen. De hoofdpersonen waren Sydney en Ridge, maar ik vond de andere personages echt geweldig en hoop meer over hun te kunnen lezen. Note: ik zag op Goodreads dat Warren een 0,5 deel heeft, een novella van ongeveer 130 pagina’s. MUST HAVE IT!

Wat dit verhaal extra bijzonder maakte, waren de liedjes die in het verhaal geschreven stonden. Het paste niet alleen goed bij het verhaal (duh), maar deze liedjes zijn speciaal gecomponeerd voor Misschien ooit. De songteksten komen allemaal terug in het boek en je kan ze erbij luisteren als dat moment langskomt, of gewoon gedurende het hele verhaal. Wat ontzettend gaaf dat Colleen Hoover dat heeft gedaan! Ik heb zelf de liedjes beluisterd vóór het lezen en niet tijdens, omdat ik graag in stilte leest. Misschien dat ik nog eens er naar ga luisteren, speciaal voor alle feels die ik kreeg tijdens het lezen. (De liedjes zijn gratis te beluisteren op maybesomedaysoundtrack.com)

Ik heb zoveel liefde voor Colleen Hoover. Wanneer je een boek van haar oppakt, weet je dat het je niet zal teleurstellen. Misschien ooit is weer echt een pareltje.