Na het lezen van Matched wist ik niet goed waar het verhaal heen zou gaan, vanwege meerdere verhaallijnen. Toch was ik vastbesloten om Crossed op te pakken, omdat ik wilde weten hoe het verhaal verder zou gaan. Daar heb ik geen spijt van gekregen!
Niets is wat het lijkt… Ky is door de Unie afgevoerd naar een wisse dood in de Buitenprovincies. Cassia reist hem achterna en komt er al snel achter dat hij heeft kunnen ontsnappen en een spoor van aanwijzingen heeft achtergelaten. Cassia’s zoektocht zet haar bestaan op losse schroeven – zeker als ze ziet dat er ook een leven búíten de Unie mogelijk is. Misleiding, ontrouw en bedrog plaveien het kronkelige pad waarover Cassia haar weg moet zien te vinden. Aan de grenzen van de Unie is niets wat het lijkt.
Ik vond dat er in dit deel meer duidelijkheid kwam hoe het verhaal verder zal gaan lopen. Al die rode lijnen in deel één, leken nu ook meer samen te komen. Na het lezen van het tweede deel, komt het einde steeds meer in zicht en krijg ik al een beetje vermoedens wat er allemaal gaat gebeuren. Wat dat betreft zat er meer vaart in het verhaal. Voor mijn gevoel kon ik ook meer genieten van Cassia’s zoektocht naar Ky.
Toch had ik in het begin moeite om in het verhaal te komen. Het was immers al een poosje geleden dat ik het eerste deel was en het begin van Crossed vond ik wat saai. Wat actie betreft gebeurde er niet veel en het ene hoofdstuk ging over Cassia die naar Ky opzoek was en het volgende ging over Ky die Cassie miste.
Wat voor mij de omslag maakte van saai naar spannend, was de gebeurtenis waarin Ky het heft in eigen handen neemt. In de komende paar hoofdstukken vond ik zijn verhaal ontzettend spannend, aangezien bij Cassie er weinig nieuws gebeurde.
Het stukje ‘Niets is wat het lijkt’ zou een goede tweede titel kunnen zijn van Crossed, want meerdere malen werd ik op het verkeerde spoor gezet. Je krijgt meer informatie over de Opstand, maar wat het precies inhoudt en hoe dit zich vorm gaat geven blijft nog vaag. Ook welke rol Cassie, Ky en zelfs Xander hierin spelen of gaan spelen in de toekomst is iets wat ik niet helemaal tussen de regels kon doorlezen. Dat Xander, die in Crossed op het eerste gezicht geen rol heeft, toch een belangrijke rol heeft in het volgende dan ik van te voren had bedacht.
Hoewel ik van meerdere mensen had gehoord dat Crossed erg saai was, vond ik dat toch meevallen. Goed, het boek is niet van het begin tot het einde super spannend en als ik nu terug denk gebeuren er ook niet hele bijzondere dingen, aangezien ik Crossed een echt tussendeel vond. Toch ben ik van mening dat je dit deel beter niet kan overslaan, omdat veel dingen over de Unie duidelijker worden.
Geef een reactie